Leendert Hakvoort (HvU) had een ander idee: ,,Een vierkante meter grondprijs koppelen aan het aantal arbeidsplaatsen. Als er bijvoorbeeld iemand komt met een bedrijf dat aan tweehonderd mensen werk biedt, willen we die natuurlijk binnen halen. Dan moeten we goed kijken naar de grondprijzen en de arbeidsplaatsen daarboven zetten.
Bron: opurk
Sinds vijf jaar geleden de crisis begon zitten gemeenten met ‘onverkoopbare’ bouwgrond in hun maag. De eens zo schaars geachte grond (in Nederland is slechts ongeveer 14% bebouwd) gaat niet meer de prijs opbrengen die in de boeken staat, maar desondanks hebben de meeste gemeenten nog totaal geen behoefte om af te boeken. Veel liever probeert men met aanvullende leningen de grond te slijten. In veel gemeenten stelt men jaarlijks de grondprijs vast op het bedrag waarvoor het in de boeken staat, plus de rente die het het voorgaand jaar moest betalen over de lening die was aangegaan om de grond te verwerven.
Als je geen belang hebt bij bouwgrond of gemeentepolitiek is het vrij gemakkelijk in te zien dat die mentaliteit ons niet heel ver gaat brengen. Echter is het in de politiek nu eenmaal lastig om ‘het huishoudboekje niet op orde te hebben’, zeker vlak voor de verkiezingen. Daarom viel mij bovenstaand bericht deze week op. Er zijn vast heel erg veel haken en ogen aan het plan en ik kan nu al verzinnen dat men gaat proberen te frauderen met deze regeling.
Echter is het voor mij een lichtpuntje, hoe klein ook, dat zonder deze crisis niet had bestaan. Hier wordt hardop de vraag gesteld of productiviteit niet belangrijker is dan rijk worden met grond die toevallig binnen de gemeentegrenzen valt. Misschien is dit plan nog niet af, maar laat gemeenten nog maar even met die grond zitten. Ik gun ze de tijd om dit soort plannen verder uit te werken. Wie weet bedenkt men ook nog eens dat verlies nemen op bouwgrond geen ramp hoeft te zijn als je daarmee jonge productieve mensen binnen je vergrijzende gemeente kunt faciliteren.